Όταν όλα είναι ακόμα στη μέση της νύχτας έρχεται ένα νέο γλυπτό "ΧΩΡΊΣ ΌΡΙΑ".
Το μόνο που έχει μπλοκάρει τα χέρια του βιορυθμού στο να με υπνωτίζω έως ότου είμαι ένα, όπου με το κόστος να φτάσω στο σημείο που επιτρέπετε στα Εργαλεία και τους Δίσκους Διαμαντιού να αγγίζουν τα δάχτυλά σας και να αισθάνονται στο δέρμα σας τι μάρμαρο εκείνη την εποχή.
Σε αυτή την εργασία περισσότερο από μία φορά σταμάτησα να αναπνέω για το φόβο ότι οι σύρματα μάρμαρο ανά πάσα στιγμή με κατέρρευσαν.
Έμαθα να ακούσετε τη μουσική που βγαίνει από το θέμα ως δονήσεις των καλωδίων μιας κιθάρας που ακουγόταν σε μένα μου να ευχαριστήσω για ό, τι αγάπησα στην πράξη της δημιουργίας.
Αρκετές φορές, όταν το θερμόμετρο ήταν δέκα gradii κινήσεις είχαν παραλύσει και υπέφερα επειδή δεν ήμουν σε θέση να ακολουθήσει κατευθείαν με τα χέρια σας το μαλακό απόδοση των μορφών.
"ΟΧΙ ΟΡΙΑ" μια συνεχής εξέλιξη συναισθημάτων όπως αυτά που αισθάνεστε στη γυναίκα της ζωής σας, είναι ένα έργο που φωτίζεται κάτω από τα αστέρια της νύχτας, που γεννήθηκε από μια καλλιτεχνική χειρουργική επέμβαση και αγάπη για την τέχνη μέχρι τη δομική πρόκληση του ίδιου ευγενούς υλικού για είμαι πολύτιμος για την ιταλική ιστορία.
Σε εσένα…
Emanuele Rubini
