Ένα λεπτό και δευτερόλεπτα 43 αριστοτεχνική. Σε αυτό το μικρό αλλά έντονη χρονικό διάστημα, τη ζωή της θρυλικής πολεμικός φωτορεπόρτερ Robert Capa διηγείται από πιστός άρχων του: φωτογραφική μηχανή Leica III.
Τροφοδοτείται από το βραβευμένο εταιρεία παραγωγής στη Βραζιλία Συναισθηματική FilmeΗ συναρπαστική ταινία Alma (στα ιταλικά, anima) - που σχεδιάστηκε από το πρακτορείο F / Nazca Saatchi & Saatchi για την ιστορική γερμανική μάρκα φωτογραφικών μηχανών - έχει κερδίσει δέκα βραβεία (συμπεριλαμβανομένων πέντε χρυσών και ενός ασημιού στο Ibero-American Festival De La Publicidad, δύο χρυσά στο Clio Awards , ένα στο One Show και ένα στο Wave Festival) και αυτόν τον Ιούνιο φιλοδοξεί τα πολυπόθητα Cannes Lions στη Γαλλία και το D&AD στο Ηνωμένο Βασίλειο. Η πρώτη εκστρατεία της Leica στη Βραζιλία, η ταινία είναι μια δράση έναρξης του μοναδικού καταστήματός της στη χώρα, πιο συγκεκριμένα στο Σάο Πάολο, και διαθέτει επίσης τη νέα ψηφιακή κάμερα Μ monochrom η οποία παράγει φωτογραφίες σε μαύρο και άσπρο, όπως αυτά που λαμβάνονται από την ΚΑΔΔ.
Μαύρο και άσπρο είναι επίσης η διαφήμιση ταινία. Γυρισμένη στην Κούβα σε μέρη όπως Αβάνα και Bejucal, με μια ομάδα που περιλάμβανε επαγγελματίες Βραζιλιάνοι και οι Κουβανοί (η τελευταία ανήκει στην περίφημη σχολή κινηματογράφου του νησιού), η ταινία αιχμαλωτίζει τον θεατή με μια γλώσσα του ντοκιμαντέρ σε συνδυασμό με την άσκηση ιστορία. Όλα διηγείται στα γερμανικά, από την άποψη της φωτογραφικής μηχανής, με τους πυροβολισμούς αντισυμβατικό εικόνες και μερικές φορές ένα po'storte ή κινήσεις, όπως εάν το αυτοκίνητο ήταν στο χέρι ή στο λαιμό του ίδιου του φωτογράφου.
Σκηνοθέτης της ταινίας και ένα από τα αστέρια του Συναισθηματική Filme, Βελλάς, ο οποίος συνεργάστηκε επίσης στο σενάριο, εξηγεί ότι η έναρξη του έργου χαρακτηρίστηκε από μεγάλη σύμπτωση. «Διάβασα το βιβλίο Slightly Out of Focus, το αυτοβιογραφικό ημερολόγιο του Κάπα, όταν το πρακτορείο μου πρόσφερε τρία σενάρια για αυτήν την εκστρατεία, και ένα από αυτά ήταν μόνο για αυτόν. Αξιολογήσαμε ποια θα ήταν η καλύτερη εναλλακτική λύση, επίσης όσον αφορά
παραγωγή, και αποφάσισε την Capa ως πρωταγωνιστή. Όλες αυτές οι συμπτώσεις έμοιαζαν με μας ένα σήμα, ίσως ήταν, ίσως όχι, ποιος ξέρει », λέει ο σκηνοθέτης.
Μεταξύ πολέμων και αγάπης, η ζωή του φωτογράφου - που μαζί με τον Henri Cartier-Bresson, τον George Rodger και τον David "Chim" Seymour ήταν ένας από τους ιδρυτές του θρυλικού πρακτορείου Magnum - ήταν μια πραγματική περιπέτεια. και αυτό το πνεύμα έχει μολύνει την παραγωγή. «Τραβήξαμε τις πολεμικές σκηνές στη μέση ενός ορυζώνα και τις εσωτερικές, σε ένα σπίτι που φαινόταν να πέφτει πάνω από το κεφάλι μας. Ξυπνήσαμε στις πέντε το πρωί για να επισκεφθούμε τις τοποθεσίες και κρύα ντους έγιναν μέρος της ρουτίνας μας. Εκείνη τη στιγμή, το να αισθάνεσαι άβολα με τον Κάπα να βρισκόταν στα μέτωπα φαινόταν να είναι ένας καλός τρόπος να πάει. Ήταν μια επιλογή να μείνετε σε ξενοδοχεία πρόσφατα και να περάσετε το ελάχιστο απαραίτητο. Όλοι να προσπαθήσουν να μπουν στην ατμόσφαιρα στην οποία έζησε "Υπενθυμίζει Βελλάς.
Η φωτογραφία έχει υπογραφεί από τον André Faccioli? sound design, από Kito Siqueira, από Satélite ήχου. «Μίλησα πολύ με τον Faccioli, γεννήθηκαν τόσες πολλές ιδέες, αλλά τη στιγμή της λήψης αποφάσισαμε να αλλάξουμε πολλά πράγματα. Καθώς γυρίστηκαν οι σκηνές, ήμασταν ολοένα και πιο σίγουροι ότι η ταινία έπρεπε να είναι βρώμικη, τρεμάμενη, άσχημα καρέ, να φαίνεται περίεργη. Όσο για τον ήχο, νομίζω ότι είναι το 50% της ιστορίας. Το Kito είναι ένα από τα καλύτερα της αγοράς, και όταν το έλεγα, ήταν πολύ ενθουσιασμένος και άρχισε να με βομβαρδίζει, χωρίς να το κάνω, με αναφορές στον ήχο και τη μουσική. Το voiceover ηχογραφήθηκε αργά, πολύ ψιθυρισμένο, χαμηλό και ευαίσθητο για να αντιμετωπίσει τους πυροβολισμούς "Λέει ο σκηνοθέτης.
Δεν είναι ωραίο να αποκαλύψει το τέλος της ταινίας, αλλά σε αυτή την περίπτωση, αναπόφευκτη. «Στην τελική ακολουθία, αναπαράγουμε μια από τις τελευταίες φωτογραφίες που τραβήχτηκε ο Κάπα κατά τη διάρκεια του πολέμου της Ινδοκίνας, πριν πάμε σε ένα ορυχείο το 1954», λέει ο Βέλας. Δηλαδή, η ιστορία δεν έχει καλό τέλος, αλλά συναρπάζει. "Για εμάς είναι μεγάλη έκπληξη και ικανοποίηση που μια πυκνή ταινία, με σχετικά μεγάλη διάρκεια για μια διαφήμιση, λαμβάνει τόσο μεγάλη αναγνώριση."
Το σπίτι της παραγωγής
Σε 11 χρόνια δραστηριότητας, το Sentimental Filme έγινε μία από τις σημαντικότερες εταιρείες παραγωγής διαφημιστικών ταινιών στη Βραζιλία. Νικητής πολυάριθμων εθνικών και διεθνών βραβείων, όπως το Bronze Lion στις Κάννες, τρία Clio Awards και δύο One Show, η εταιρεία διαθέτει επίσης ένα τμήμα που παράγει περιεχόμενο για τηλεόραση και Διαδίκτυο, ψυχαγωγία, διαδραστική διαφήμιση, εταιρική επικοινωνία και νέα μέσα. Οι Fiat, Ford, Panasonic, Volkswagen, Visa, Procter & Gamble και AB Imbev είναι μερικοί από τους κύριους πελάτες της.
Ο σκηνοθέτης
Γεννήθηκε στο 1982, στο Ρίο ντε Τζανέιρο, Βελλάς (Felipe Vellasco) μετακόμισε στο Σάο Πάολο στο 1995. Παρά το γεγονός ότι σπούδασε μάρκετινγκ, πηγαίνει να εργαστεί στον δημιουργικό τομέα των μεγάλων οργανισμών, όπως η Ogilvy και Mather DM9DDB. Μετά από πολλά χρόνια ως καλλιτεχνικός διευθυντής αποφασίζει να αλλάξει την οπτική και πηγαίνει να εργαστεί σε οίκους παραγωγής ως καλλιτεχνικός διευθυντής και σχεδιαστής κινουμένων σχεδίων. Γρήγορα αρχίζουν να διαχειρίζονται τα δικά τους σχέδια, για λίγα χρόνια ακόμη και σε ζεύγη, για να αναλάβει τη φροντίδα του μόνο προς την κατεύθυνση του live-actionper της ταινίας Συναισθηματική Filmea από 2012.
Ρόμπερτ Κάπα
"Ο μεγαλύτερος πολεμικός φωτογράφος μισούσε τον πόλεμο", ενημερώνει έτσι την ιστοσελίδα του πρακτορείου Magnum, του οποίου ήταν ένας από τους ιδρυτές το 1947. Γεννημένος Andre Friedmann στη Βουδαπέστη το 1913 από Εβραίους γονείς, ο Robert Capa σπούδασε πολιτική επιστήμη στο Deutsche Hochschule für Politik στο Βερολίνο. Με την καθιέρωση του ναζιστικού καθεστώτος στη Γερμανία, μετακόμισε στο Παρίσι το 1933. Πέτυχε διεθνή αναγνώριση με φωτογραφίες από τον Ισπανικό Εμφύλιο Πόλεμο: μια φωτογραφία του από έναν θανάσιμο τραυματισμό στρατιώτη έγινε συμβολική. Το 1938 πήγε στην Κίνα και, ένα χρόνο αργότερα, μετανάστευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες, στη Νέα Υόρκη. Ως ανταποκριτής στην Ευρώπη, φωτογράφησε τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, καλύπτοντας την προσγείωση αμερικανικών στρατευμάτων στην παραλία της Ομάχα την Ημέρα, την απελευθέρωση του Παρισιού και την επίθεση των Αρδεννών. Στις 25 Μαΐου 1954, εργαζόμενος στο περιοδικό Life στο Thai-Binh, Indochina, ανέβηκε σε ένα ορυχείο και πέθανε. Ο γαλλικός στρατός του έδωσε μεταθανάτια τον Croix de Guerre με το σύμβολο της παλάμης. Προς τιμή του, το 1955, δημιουργήθηκε το βραβείο χρυσού μεταλλίου Robert Capa.
