Ο Richard Clarkson ήθελε να δημιουργήσει ένα είδος καναπέ χαμηλής τεχνολογίας, σε στυλ καλαθιού, όπου μπορείτε να κουλουριάζεστε και να ξεχνάτε τις καθημερινές ανησυχίες της συνηθισμένης ζωής…και ίσως ακόμη και να χουχουλιάζετε πριν κοιμηθείτε αργά. Δεν υπάρχει τέχνη ή δεξιοτεχνία σε αυτό το αντικείμενο, δεν υπάρχει επιστήμη που να έχει μελετήσει το σχέδιό του. Ειδικότερα, η έρευνα σε αυτιστικά παιδιά και σε όσους πάσχουν από RMD (διαταραχή της ρυθμικής κίνησης) έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο σχήμα και τη δομή του αποτελέσματος. Παρά τη θεωρητική πολυπλοκότητά της, η τελική μορφή φαίνεται αρκετά απλή και εξαιρετικά άνετη. Ένα καμπυλωτό ακατέργαστο ξύλο, γεμάτο και προστατευμένο από μια σειρά από μαξιλάρια χωρίς καλύμματα. Κρεμάει προς τα εμπρός λόγω του βάρους του ξύλου όταν δεν είναι κατειλημμένο, μετά ανεβαίνει ξανά, φυσικά, όταν κάποιος κάθεται μέσα του.
Μέσω: dornob
