Ο σκοπός αυτής της μελέτης ήταν να ανακαινίσει και να επαναπροσδιορίσετε ένα διαμέρισμα που βρίσκεται σε ένα κτίριο που χτίστηκε στη δεκαετία του εβδομήντα στο κέντρο της Λισαβόνας. Η αρχική διάταξη του διαμερίσματος περιλαμβάνουν πτυχές όπως ένα υψηλό επίπεδο υποδιαίρεσης και μικρούς χώρους, δημιουργώντας έτσι ένα περιβάλλον γεμάτο από σκιερές γωνίες και δωμάτια με λίγο φυσικό φως.
Ο παράγοντας που έκανε αυτό το έργο ενδιαφέρον ήταν η αναγνώριση της σημασίας του ρόλου του εξωτερικού αίθριου στη διαδικασία αλλαγής της εσωτερικής διάταξης του διαμερίσματος. Η αποκατάσταση αυτού του μεγάλου αχρησιμοποίητου εξωτερικού χώρου 70 τετραγωνικών μέτρων επέτρεψε στους κοινωνικούς χώρους του διαμερίσματος να μετακινηθούν προς αυτό. Αυτή η αλλαγή επέτρεψε να ζήσετε και να χρησιμοποιήσετε το αίθριο στο έπακρο και να απολαύσετε μια μεγάλη ποσότητα φυσικού φωτός σε περιβάλλοντα όπως η κουζίνα και το σαλόνι.
Η σχέση μεταξύ των εσωτερικών χώρων διαβίωσης αυτής της δομής ορίζεται ουσιαστικά μέσω ενός μη δομικού διακοσμητικού στοιχείου που χωρίζει την κουζίνα από το σαλόνι, αλλά επίσης δημιουργεί μια οπτική και φυσική σύνδεση μεταξύ των κοινωνικών και των πιο ιδιωτικών χώρων του διαμερίσματος. Αυτή η δυνατότητα επισημαίνεται επίσης από έναν διαφορετικό τύπο υλικού.
Φωτογραφία: David Pereira
