Η ανακαίνιση ενός διαμερίσματος στη Μαδρίτη σε μια κατοικημένη γειτονιά οδήγησε στη δημιουργία ρευστών και ανοιχτών χώρων, ενσωματώνοντας σωλήνες και κάθετες κατασκευές χωρίς να χάνεται το ύψος των οροφών. Εμπνευσμένη από την αρχιτεκτονική Paulista, η χρήση υδραυλικού μωσαϊκού και οροφής από εμφανές σκυρόδεμα βοήθησε στη δημιουργία συνέχειας και αρμονίας.
Το σπίτι είναι μια στέγη, ένα πάτωμα και ένα έπιπλο. Αυτή είναι η ιδέα που καθοδήγησε το αρχιτεκτονικό στούντιο MINIMO με έδρα τη Μαδρίτη στην ανακαίνιση ενός διαμερίσματος στη Μαδρίτη, που βρίσκεται σε έναν πύργο κατοικιών δεκατριών ορόφων. Η κύρια πρόκληση του έργου ήταν να καταστήσει τον αρχικό χώρο, χωρισμένο σε διαφορετικές περιοχές και όχι πολύ ευέλικτο, ρευστό και ανοιχτό, ενσωματώνοντας στο σχεδιασμό τους πολυάριθμους σωλήνες και τις κατακόρυφες κατασκευές που χαρακτηρίζουν ένα τέτοιο κτίριο. Όλα αυτά χωρίς συμβιβασμούς στο ύψος των οροφών και ενίσχυση του φυσικού φωτός που διαπερνά την περίμετρο του διαμερίσματος.
Η λύση βρέθηκε αντλώντας έμπνευση από τη διαύγεια και τη ζεστασιά των χώρων της αρχιτεκτονικής Paulista, όπως το Casa Butantã που σχεδίασε ο P. Mendes da Rocha. Σε αυτούς τους χώρους, η αυστηρότητα των κατασκευών και τα ορατά φινιρίσματα συνυπάρχουν αρμονικά με προσεκτικά επιλεγμένα υλικά, όπως το ξύλο και το υδραυλικό μωσαϊκό.
Μόλις αφαιρέθηκαν οι αρχικοί διαχωριστικοί τοίχοι και αποκαταστάθηκε η αρχική δομή του διαμερίσματος, το έργο αναπτύχθηκε γύρω από απλές έννοιες. Ο κύριος στόχος ήταν η ενοποίηση των κύριων χώρων του διαμερίσματος μέσω της χρήσης ενός υδραυλικού μωσαϊκού δαπέδου. Αυτό το στοιχείο, μαζί με την αρχική πλάκα από οπλισμένο σκυρόδεμα, δημιουργεί έναν συνεχή χώρο που χωρίζεται μόνο από το ντουλάπι κουζίνας από ξύλο σημύδας, το οποίο γίνεται το μόνο στοιχείο που διακόπτει την οριζόντια όραση αυτής της περιοχής. Έτσι το σπίτι γίνεται πάτωμα, στέγη και έπιπλο.
Το σπίτι γίνεται ένας όροφος όταν το σαλόνι, η κουζίνα και η τραπεζαρία ενώνονται για να σχηματίσουν τον κεντρικό χώρο του διαμερίσματος. Το υδραυλικό μωσαϊκό δάπεδο επιλέχθηκε για να τονίσει τη συνέχεια αυτής της περιοχής, συνδυάζοντας λεία πλακάκια στις άκρες με γεωμετρικά κομμάτια στο κέντρο. Το υδραυλικό μωσαϊκό, με τα γεωμετρικά του στολίδια, χρησιμοποιείται παραδοσιακά για την οριοθέτηση και την αναδιοργάνωση των διαμερισματοποιημένων χώρων, δίνοντάς τους μια κανονικότητα που η περίμετρος δεν επέτρεπε. Με αυτόν τον τρόπο, η αναφορά στην Paulista και τη μεσογειακή αρχιτεκτονική βοηθά στη συγκράτηση και οργάνωση του ρευστού χώρου του διαμερίσματος μέσω της χρήσης του χρώματος και της γεωμετρίας.
Το δεύτερο στοιχείο που συμβάλλει στο να γίνει το σπίτι ρευστό είναι το ταβάνι. Η αρχική πλάκα σκυροδέματος έχει αποκατασταθεί και έχει μείνει εκτεθειμένη, δημιουργώντας μια συνέχεια υλικού και ύψους σε όλο τον κύριο χώρο του διαμερίσματος. Η οροφή χάνει τη συνέχειά της μόνο για να ορίσει και να διαφοροποιήσει τον χώρο καθιστικού από τον χώρο ύπνου, παρέχοντας την απαραίτητη ιδιωτικότητα. Για το σκοπό αυτό, η πρόσβαση στα υπνοδωμάτια και τα μπάνια γίνεται μέσω δύο βαθιών εισόδων όπου το ύψος της οροφής μειώνεται στα 2,20 μέτρα, δίνοντας έμφαση στη μετάβαση από τη μια περιοχή στην άλλη.
Το δεύτερο μέρος του διαμερίσματος, πιο ιδιωτικό, είναι οργανωμένο με απλό τρόπο. Τα υπνοδωμάτια απομονώνονται από την εξωτερική δραστηριότητα μέσω μιας «λωρίδας» όπου βρίσκονται οι είσοδοι και ένας αποθηκευτικός χώρος. Τα μπάνια έχουν τοποθετηθεί σε παρακείμενους χώρους, προσαρμόζοντας τη θέση των αρχικών συστημάτων και μειώνοντας την παρουσία σωλήνων.
Το μόνο στοιχείο που διακόπτει την οριζόντια όραση μεταξύ των δύο παράλληλων επιπέδων (το γεωμετρικό δάπεδο και η «γυμνή» τσιμεντένια οροφή) είναι η μονάδα κουζίνας από ξύλο σημύδας. Με αυτόν τον τρόπο, ο συνεχής χώρος του διαμερίσματος αρθρώνεται μέσα από ένα μόνο στοιχείο το οποίο γίνεται ο πρωταγωνιστής του έργου. Το ντουλάπι της κουζίνας ολοκληρώνει τη διαμόρφωση του υγρού χώρου, συνδέοντας και ορίζοντας τις προσβάσεις στην κουζίνα και στο χώρο του πλυντηρίου.
Οι κάθετοι σωλήνες, τα καλοριφέρ και οι ορθοστάτες που διακόπτουν την οριζόντια όψη αντιμετωπίζονται με απλότητα και λειτουργικότητα. Τόσο τα υλικά όσο και τα φινιρίσματα χρησιμοποιούνται στην ακατέργαστη κατάσταση, δείχνοντας την ανωμαλία τους. Με αυτόν τον τρόπο δημιουργείται ένας ρευστός χώρος που αρθρώνεται και διατάσσεται στο κέντρο χάρη στη γεωμετρία και το χρώμα.
Το διαμέρισμα στη Μαδρίτη είναι ένα παράδειγμα του πώς μια έξυπνη και δημιουργική μεταμόρφωση μπορεί να μεταμορφώσει έναν αρχικά κατακερματισμένο και άκαμπτο χώρο σε ένα ρευστό και ανοιχτό περιβάλλον. Η χρήση του υδραυλικού μωσαϊκού, της οροφής από εμφανές σκυρόδεμα και της μονάδας κουζίνας από ξύλο σημύδας συμβάλλουν στη δημιουργία μιας αίσθησης συνέχειας και αρμονίας σε όλο το διαμέρισμα. Ένα έργο που δείχνει πώς ο συνδυασμός υλικών με αντίθεση και προσοχή στη λεπτομέρεια μπορεί να μεταμορφώσει ριζικά έναν χώρο διαβίωσης, προσφέροντας μια νέα εμπειρία ζωής σε αρμονία με το περιβάλλον.
Πληροφορίες έργου
Μονάδες έννοιας: ©ελάχιστο επαγγελματίας
Αρχιτεκτονικό έργο: ©ελάχιστο επαγγελματίας
Έργο Εσωτερικού Σχεδιασμού: ©ελάχιστο επαγγελματίας
Τοποθεσία: Madrid
Τυπολογία: Κατοικίες
επιφάνεια: 80 τ.μ.
πιστώσεις Φωτογραφία: Ντέιβιντ Ρουίζ
