Το έργο πηγάζει από την ανάγκη επέκτασης ενός διαμερίσματος σε ένα μικρό κτίριο, που χτίστηκε στα μέσα του περασμένου αιώνα, σε μια εξωτερική συνοικία του Cuneo.
Πριν από την παρέμβαση, το σπίτι συνδέθηκε με έναν μεγάλο κήπο μέσω μιας ακάλυπτης βεράντας ελεύθερη στις τρεις πλευρές που, για να δημιουργηθεί εκείνο το επιπλέον δωμάτιο που χρειαζόταν όλη η οικογένεια, έκλεισε με νέο όγκο. Η επέκταση φέρνει στο κτίριο έναν επιπλέον χώρο διαβίωσης, ένα καθιστικό για να καθίσετε ή να ξεκουραστείτε, που ανοίγει προς τα έξω με ένα μεγάλο παράθυρο στα δυτικά και μια νέα σκεπαστή βεράντα στα νότια. Ο χώρος παρουσιάζεται σε δύο διαφορετικά επίπεδα για να διευρύνει την επιφάνεια προς τον κήπο διατηρώντας τα ίχνη της παλιάς βεράντας και σχηματίζοντας ένα κάθισμα στο ίδιο επίπεδο με το πάτωμα που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να κοιτάξει κανείς τον ορίζοντα του Cuneo αλλά και να δώσει τη δυνατότητα άμεσης πρόσβασης τον κήπο από αυτό το νέο περιβάλλον. Ο νέος όγκος είναι ένα λευκό πρίσμα με λευκούς σοβατισμένους τοίχους και ανοιχτό γκρι λαμαρίνα πάνω στην οποία αναδύονται ένθετα μαύρα φύλλα που πλαισιώνουν τα παράθυρα και τις πόρτες. Αυτά τα κουφώματα έχουν τη λειτουργία της προστασίας των παραθύρων, αλλά στη δυτική πλευρά γίνονται δάπεδο για πρόσβαση στο εξωτερικό και ακόμη και καθιστικό.
studio3mark.com
